Macierzyństwo oraz praca zawodowa to dwa główne czynniki wpływające na obciążenie kobiet. Codzienna opieka nad dziećmi zajmuje im około trzykrotnie więcej czasu niż mężczyznom, a niewystarczający zakres formalnej opieki nad dziećmi stanowi dodatkowo poważną przeszkodę dla uczestnictwa kobiet w rynku pracy. Szczególną grupą kobiet są kobiety niepełnosprawne, które w związku z dysfunkcją organizmu są postrzegane jako mniej niezależne. Niepełnosprawność wpływa również na ograniczenie dostępu do wszelkiego rodzaju usług (związanych z rynkiem pracy, usług socjalnych itd.) oraz na postrzeganie tych kobiet jako niezdolnych do posiadania potomstwa i sprawdzania się w roli matki.

Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest marginalne traktowanie kwestii związanych z ich radzeniem sobie zarówno w roli matki, jak i pracownicy. Celem artykułu jest analiza dostępnej literatury dotyczącej problematyki młodych matek, pełnosprawnych i niepełnosprawnych, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu rodzicielstwa na aktywność zawodową.

Powszechnie opisywane w literaturze światowej badania w zakresie oddziaływania czynników psychospołecznego środowiska pracy na absencję chorobową opierają się na analizie zależności korelacyjnych i pozwalają wnioskować, czy rzeczywiście absencja jest skutkiem, czy przyczyną istniejącego w przedsiębiorstwie stanu psychospołecznego środowiska pracy. Wyniki analiz statystycznych przedstawione w artykule pokazują, że  rzeczywiście nie zawsze psychospołeczne środowisko pracy jest determinantem absencji chorobowej, a wręcz może być odwrotnie.

Wiele stanowisk pracy w takich gałęziach gospodarki, jak np. budownictwo, górnictwo, energetyka, leśnictwo, gospodarka magazynowa stwarza dla pracowników poważne zagrożenia na więcej niż jednym polu. Specyficzną sytuacją jest występowanie zagrożeń mechanicznych, które mogą spowodować urazy głowy pracownika, co pociąga za sobą konieczność równoczesnego stosowania hełmów ochronnych i innych środków ochrony indywidualnej. W artykule przedstawiono problematykę stosowania ww. hełmów z odzieżą chroniącą przed czynnikami termicznymi, środkami ochrony oczu i twarzy, środkami ochrony układu oddechowego oraz ochronnikami słuchu. Zaprezentowano wyniki badań laboratoryjnych niebezpiecznych zjawisk towarzyszących łącznemu stosowaniu tego sprzętu. Badania obejmowały między innymi filmowanie za pomocą szybkiej kamery efektów uderzenia w hełm na makiecie głowy z założonymi np. okularami ochronnymi. W artykule przedstawiono również wstępne wskazówki pozwalające na prawidłowy dobór oraz łączne użytkowanie hełmów z innymi środkami ochrony indywidualnej.

               Odpowiedzialność pracodawcy z tytułu mobbingu na gruncie Kodeksu pracy sprowadza się przede wszystkim do odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu rozwiązania stosunku pracy przez ofiarę mobbingu oraz do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego z tytułu rozstroju zdrowia pracownika. Wskutek mobbingu może dojść również do zachorowania ofiary mobbingu na choroby parazawodowe (pracownicze). Skutki mobbingu mogą niekiedy, podobnie jak w przypadku ekstremalnego stresu (nadmiernego wysiłku psychicznego) wywołanego przemocą psychiczną w środowisku pracy, stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy

                Ochrona przed mobbingiem w stosunkach pracy znacznie wykracza jednak poza zasięg działania norm prawa pracy oraz prawa ubezpieczeń społecznych. Należy przyjąć, iż  normy prawa cywilnego w istotny sposób przyczyniają się do konstrukcji środków ochrony pracownika  przed mobbingiem. Niezależnie od skutków przewidzianych przepisami prawa pracy i prawa cywilnego stosowanie mobbingu może powodować dla sprawcy oraz pracodawcy również konsekwencje o charakterze karnoprawnym.