Nazwa | Eter bis(2-chloroetylowy) | Numer CAS | 111-44-4 | Synonimy | eter 2,2'-dwuchlorodwuetylowy, eter 2,2’-dichlorodietylowy, eter b-chloroetylowy |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Acute Tox. 2* inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330; Acute Tox. 1, dermal (Toksyczność ostra, kat.1 – skóra), H310; Acute Tox. 2*, oral (Toksyczność ostra, kat.2 – droga pokarmowa), H300; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H330: Wdychanie grozi śmiercią. H310: Grozi śmiercią w kontakcie ze skórą. H300: Połknięcie grozi śmiercią.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 10 mg/m3 | NDSCh: | 30 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04299:2001 PiMOŚP 1998, z. 19 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 143,0 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: podobny do zapachu chloroformu Temperatura topnienia: -51,9°C Temperatura wrzenia: 178°C Temperatura zapłonu: 55°C Temperatura samozapłonu: 369°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,0% obj. - górna: 12% obj. Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,22 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,93 Prężność par: - w temp. 20°C: 1,06 hPa - w temp. 30°C: 2,0 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 6,2 g/m3 - w temp. 30°C: 11 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, chloroformie, acetonie, benzenie; słabo w alkoholu etylowym, dwumetylosulfotlenku | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4575 Lepkość w temp. 25°C: 2,41 mPa s Ciepło właściwe: 1,55 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 268,4 J/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - poniżej 208 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 75 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 330 mg/m3 (4 h) LD50 (królik, skóra) - 720 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie, ból oczu i zaczerwienienie spojówek, prawdopodobnie kaszel. Przypuszczalnie w dużych stężeniach może spowodować ból i zawroty głowy, senność, a po okresie utajenia - obrzęk płuc.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje łzawienie, ból i może prowadzić do uszkodzenia rogówki.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje odtłuszczenie i zaczerwienienie z ryzykiem oparzenia chemicznego.
Drogą pokarmową może wywołać nudności, wymioty, bóle brzucha i biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek. Uwaga: opracowano na podstawie informacji o wynikach badań eksperymentalnych na zwierzętach oraz znajomości działania innych chlorowanych węglowodorów.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano zatruć u ludzi. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na ryzyko obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent w aerozolu (1-2 rozpylenia); działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid. Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxilosonu) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej. Nie stosować mydła. Jeżeli wystąpiły pęcherze lub inne zmiany skórne albo skażeniu uległa duża powierzchnia skóry, wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wskazań można podać lek przeciwbólowy (np. pyralginę). W zależności od charakteru i rozległości zmian skórnych oraz ze względu na ryzyko wystąpienia ogólnych objawów zatrucia wskutek skażenia dużej powierzchni skóry - transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Założyć stałą drogę dożylną. Można podać pozajelitowo lek przeciwbólowy (np. pyralginę). Ze względu na zagrażające ogólne objawy zatrucia transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|