Nazwa | Tlenek diazotu | Numer CAS | 10024-97-2 | Synonimy | gaz rozweselający; podtlenek azotu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Ox. Gas 1 (Gaz utleniający), 270; Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem); Liquefied gas (Gaz skroplony), H280; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H270: Może spowodować lub intensyfikować pożar; utleniacz. H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P244: Chronić zawory i przyłącza przed olejem i tłuszczem. P220: Trzymać z dala od odzieży i innych materiałów zapalnych. P370 + P376: W przypadku pożaru: Jeżeli jest to bezpieczne, zahamować wyciek. P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 90 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04009-12:2008 PiMOŚP 2005, nr 3(45) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 44,01 Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz Barwa: bezbarwny Zapach: bezwonny Temperatura topnienia: -90,8 °C Temperatura wrzenia: -88,48 °C Temperatura zapłonu: brak danych Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość (20 °C; 101,13 kPa): 1,97 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 1,530 Prężność par: - w temp. 20 oC brak danych - w temp. 25 °C: 5,705-6,237 kPa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: rozpuszcza się w wodzie Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, chloroformie i etanolu, oleju, kwasie siarkowym Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 0,36 | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - brak danych LC50 (szczur, inhalacja) - 160 mg/m3/6 h LD50 (królik, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz działający pobudzająco, znieczulająco, a następnie narkotycznie.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w małych stężeniach, w krótkim czasie działa jako środek zmniejszający uczucie bólu; wywołuje euforię, oszołomienie, halucynacje, nadmierną wesołość. Objawy te szybko się cofają po przerwaniu wdychania gazu. Pod wpływem tlenku azotu w dużym stężeniu, np. w sytuacji awarii, po okresie pobudzenia następuje senność, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia rytmu serca, śpiączka z ryzykiem zaburzeń oddychania i zgonu.
Skażenie skóry skroplonym gazem powoduje zaczerwienienie, pęcherze; gdy powierzchnia skażenia jest duża, mogą wystąpić objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu skroplonym gazem może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.
Objawy zatrucia przewlekłego: prawdopodobny wpływ na układ nerwowy; obserwuje się uczucie oszołomienia, osłabienie mięśni, zaburzenia równowagi, zapalenie nerwów obwodowych. Depresyjny wpływ na układ krwiotwórczy, objawiający się zmniejszeniem liczby leukocytów, płytek krwi i niedokrwistością. Może występować gorączka (rzadko). Możliwość poronień, porodów przedwczesnych i wad wrodzonych u potomstwa kobiet narażonych. Uwaga! Kobiety w ciąży nie mogą być zatrudnione w narażeniu na N2O. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) w amp. do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie znacznego pobudzenia psychoruchowego można stosować drogą pozajelitową niewielką dawkę leków uspokajających, np. Relanium 5 mg (1/2 amp.). Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech z użyciem aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na możliwość wystąpienia ogólnych objawów zatrucia, w razie dużej powierzchni skażenia w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. Kontrolować akcję serca (EKG). Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek. Konieczna konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|